පෙරවදනකට අදහසක්......

     යන්තම් වෙලාවක් හොයාගෙන අලුත් අවුරුද්දෙ පලවෙනි පෝස්ට් එක ලියාගන්න ලැබුණු එකත් ලොකු දෙයක්. ටික කාලයක් නොලියා හිටියට පස්සෙ දැන් ලියන එකත් කම්මැලි වැඩක් වෙලා. කොහොම හරි හිතට ආපු දෙයක් ලියලා දාන්නයි හදන්නෙ.

     ගිය සතියෙ කුරුණෑගල සරසවි පොත්හල පැත්තෙ ගොඩවෙලා පොතක් ගත්තට පස්සෙ ඒකෙ තිබුණු පෙරවදන කියවනකොට ඒකෙ සඳහන් කරලා තිබුණු එක කාරණාවක් ගැන මගේ අදහසත් කියන්න හිතුනා.

     ගත්තු පොත තමයි H. Rider Haggard ගේ The Yellow God - An Idol of Africa කියන පොතේ සිංහල පරිවර්තනය වන එස්. චන්ද්‍රසිරි දසනායක ගේ අසිකි ගෝත්‍රිකයන්ගේ රන් පිලිමය කියන පොත. ඒකෙ පෙරවදනේ තුන් වෙනි ඡේදයේ මෙහෙම සඳහන් වෙනවා.

     "මගේ පොත් කියවන කීප දෙනෙකු විසින් මගේ අවධානය පිණිස යොමු කරන ලද දෙයක් මගේ සියලුම පාඨකයින්ට දැන ගැනීම සඳහා මෙහි සඳහන් කළ යුතු බවක් මම සිතමි. රයිඩර් හැගාර්ඩ්, ඔහුගේ සෑම කතාවකම පාහේ සුදු මිනිහා ඉහලක තබා කළු මිහිහා පහළ තබන බවත්, සුදු මිනිසුන් සැරිසරන සෑම තැනකම කළු මිනිසුන් අතර පවා ඔවුන්ගේ වන්දනාවට පාතව සිටින්නා සුදු මිනිසෙකු හෝ ගැහැනියක බවත්, මා වෙත දන්වා සිටි කලින් සඳහන් කල පාඨකයෝ, ම තවදුරටත් එම කතුවරයා ගේ පොත් පරිවර්තනය කර ගෙන යන්නේ කතුවරයා ගේ ඉහත සඳහන් සඳහන් අදහස් මා පිළිගන්නා නිසාදැයි මගෙන් විමසා තිබිණි"

     මේ කාරණාවට අදාල පිලිතුරු චන්ද්‍රසිරි දසනායකයන් විසින් අනෙක් ඡේදයෙන් සඳහන් කර තිබෙන අතර එහිදී ඉදිරිපත්ව නොමැති අදහසක් ගැන කෙටි සඳහනක් කරන්නයි මේක ලියන්න හිතුනේ.

     රයිඩර් හැගාර්ඩ් ගේ බොහොමයක් කතා වල තියෙන්නෙ කලින් සඳහන් කරපු මූලික කාරණාව වටේ ගෙතුනු සිද්දියක් පිළිඹඳව ගොතපු කතන්දර. ඒ කතා වල සුදු ජාතිය උසස් විදිහට සලකලා සඳහන් කිරීම බහුලව දකින්න පුළුවන්. ඒ බව මුළු කතාව පුරාම ඉදිරිපත් වෙනවා යොදාගෙන තියෙන දෙබස් වලින් පවා. කළු ජාතිකයින් විසින් සුදු ජාතිකයින් ආමන්ත්‍රණය කරන වචන වලට බොහෝවිට "සුදු ස්වාමීන්" ලෙස යොදාගෙන තියෙන තැන් බොහොමයි. වැඩි හරියක් වන්දනාවට පාත්‍ර වෙන්නෙත් සුදු ජාතිකයින්. කළු ජාතිකයින් ඇමතීමේදි "වහලා, කළු බල්ලා" වගේ වචන වැඩිපුර භාවිතා වෙනවා. ඒ හැම දෙයක්ම ගත්තාම පේන්නෙ හැගාර්ඩ් විසින් කළු ජාතිකයින් පහත් ලෙස සලකා අධිරාජ්‍යවාදී වැඩවසම් අදහස් ඔළුවෙ තියාගෙන මේ කතා ලියලා තියෙන බවක්.

     ඒ කතා වල එහෙම සඳහන් උනත් සෑම විටම මුළු කතාව පුරාම සුදු ජාතිකයින්ගේ බුද්ධිය පරද්දන තරමේ බුද්ධියක් කළු ජාතිකයින් තුල තිබෙන බව පැහැදිලිවම දකින්න පුළුවන්. සුදු ජාතිකයින් නවීන දැනුමෙන් සන්නද්ධ උනත් ඒ කතා පසුබිමේ සිටින කළු ජාතිකයින් සතුව ඉහල බුද්ධියක් තිබෙන බව සෑම විටම ඉස්මතු වෙනවා. 

     සෑම කතාවක්ම අවසානයේ එහි සිටින ප්‍රධාන සුදු චරිත දිවි ගලවා ගන්නේ පහත් ලෙස සැලකූ කළු ජාතිකයෙකු සතු වනගත, පාරම්පරික දැනුම හා ඔහු සතු ඉහල බුද්ධිමත් භාවය නිසා බව පැහැදිලිවම දකින්න පුළුවන්.

     ඉතින් මම දකින විදිහට නම් හැගාර්ඩ් විසින් සියුම් ලෙස සැඟවුනු උපහාසයක් මතු කරමින් සුදු ජාතිකයින් තරමින්ම කළු ජාතිකයින්ද වටිනා බව ඉදිරිපත් කර ඇති බවයි...

     චන්ද්‍රසිරි දසනායකයින් ගේ පෙරවදන අවසරයකින් තොරව උපුටා ගත්තට සමාව ඉල්ලන ගමන් පොත් කියවන සහෘද බ්ලොග්කරුවන්ගේ අදහසුත් ඉදිරිපත් වේ යැයි සිතමි...